Hayatı Yaşanır Kılan Şeylere Dair

Zaman değişiyor.
Değerlerimiz değişiyor.
Kültürümüz değişiyor.
Hepsi "global"leşiyor...

Globalleşme derken birçokları bir yandan şikayet ederken bu durumdan, diğer yandan da akımına kapılıp gidiyor.. Halbuki akıma kapılıp kapılmamak bir ölçüde kendi dışımızda gelişse de büyük ölçüde bizim elimizde..

Geçenlerde bir arkadaş söyledi, insanlar kendini tanıtırken meslekleriyle tanıtıyorlar artık diye. Ameli'deki gibi alışkanlıkları ya da yapmayı sevdiği şeylerle değil.

Bazen insanlar soruyor bana, nasıl böyle olabiliyorsun diye.. İşte cevap veriyorum:

İstediğim şeyleri yapıp istemediklerimi yapmayarak bir ölçüde.

Ya da yapmak istemediğim şeyi yaptığımda bunu o şeyden nefret ederek değil, onu benimseyerek yaparak..

Ya da daha geniş tanımla, severek yaptığım şeyleri daha çok yaparak. Sevmeden yaptığım şeyleri de olduğu gibi, değiştirmeden ve kendimi üzmeden yaparak..

Başka bir şey de insanları oldukları gibi kabul ederek. Yargılamadan. Yaptıklarının onların kendi seçimleri olduğunun bilincinde olarak..

Kendini tanıtmak demiştim. Ben, örneğin, kendimi tanıtacağım zaman fotoğraf tutkunu, tango sever, çözüm insanı, mühendis (alan önemli değil) ve gönüllü olarak tanıtmayı tercih ediyorum. En başta da insanım tabii ki. Tüm alt kimliklerimden arınmış halde, sadece bir insan..

Hayatı yaşanır kılan şeyler dedim en başından. Bunlar benim için bir çocuğun gözlerindeki gülümsemeyi görmek ve hissetmek, tanımadığım insanlara karşılığını beklemeden yardım etmek, sevdiğim bir arkadaşımdan ya da çok az tanıdığım ama beni kırmayan bir insandan kartpostal almak, insanları güler yüzle karşılamak, sevdiklerime onları sevdiğimi söylemek, komedi dizileri/filmleri izlemek, fotoğraf çekmek, dans etmek, herhangi bir konuda çözüm bulmak.. Sabahları uyanıp yeniden doğduğunu hissetmek.. Doğan güneşi ve bunda yatan mucizenin farkına varmak.. Bunları daha çok uzatabilirim..

Demem o ki, insan istediği gibi, hakettiği gibi yaşar.. Mutlu olmak da o insanın elinde işte..